Masihe Ali-Najad: In Iran – wie viele Leben wurden geopfert – und jetzt gibt es Hungerstreiks, das Zunähen der Lippen, das Stehen bis zum letzten Atemzug… Es ist leicht, darüber zu sprechen, aber was passiert wirklich, dass ein Mensch an den Punkt kommt, an dem er sein Leben opfert, um zu protestieren, oder seine Lippen zunäht …
Wenn die Unterdrückung über das Maß hinausgeht und die Schreie und Klagen nicht gehört werden, werden einige Menschen zu einem Funken, der gegen den Haufen der Tyrannei schlägt und mit ihrem eigenen Körper das Feuer in die Seele des Diktators bringt.
Anstatt über Hossein Ronaghi und Kianoush zu plaudern, sollten wir ihr Vermächtnis fortsetzen, an ihrer Seite stehen und ihre Stimme sein. Wir müssen daran glauben, dass Einigkeit der Weg zur Rettung der Gesellschaft ist.
مسیح علی‌نژاد
در ایران، چه جان‌هایی که قربانی شدند و حالا اعتصاب غذا، دوختن لب، ایستادن تا پای جان
این‌ها به زبان آوردنش راحت است، ولی واقعاً چه می‌شود که یک انسان به جایی می‌رسد که از جانش مایه می‌گذارد تا اعتراض کند
وقتی ظلم از حد خودش می‌گذرد و صدای فریاد و داد شنیده نمی‌شود، بعضی از آدم‌ها تبدیل می‌شوند به جرقه‌ای برای اینکه به خرمن ظلم بزنند و با تن خودشان آتش به جان دیکتاتور بیفکنند
به جای صحبت از حسین رونقی و کیانوش، باید مرامشان را ادامه بدهیم، کنارشان باشیم و صدایشان باشیم
باید باور کنیم که هم‌صدایی، راه نجات جامعه است
